جان به فدای تو که به گفته خودت مظلومترین فرد عالم هستی.

چه کرده‌ایم با تو که دلت خون است از دست ما؟ دلت خون است.دلت خون است.دلت خون است.

کمی فکر کن؟ میری جمکران و دعا میکنی، حاجتت برآورده نمی شود بعد با امام زمان قهر می‌کنی؟

باچه کسی قهر میکنی؟ قطب عالم امکان، گل سرسبد هستی ،سبب نزول برکات آسمانی؟ .....

بعد به دوستت می‌گویی به جمکران رفتی دعا نکن که من دعا کردم و جواب نگرفتم.

باخودم می‌گم چقدر آقا غریب و چقدر مظلومه.

مگه ما چه گلی به سر آقا زده‌ایم ؟

چه کاری کردیم که قلب مولا از ما شاد بشه؟

این‌همه نغمه یابن الحسن سرداده‌ایم تا حالا فکر کرده‌ایم که

ابن الحسن از چه چیز خوشش می آید، همان را انجام دهیم؟

یا فقط با گناه و معصیت به اسم شیعه علی علیه السلام آبروی اهل بیت را برده ایم؟ 

شاید این زبان حال مولاست که :

هرکس به طریقی دل ما میشکند            بیگانه جدا دوست جدا می‌شکند

با کوله باری از گناه ،معصیت و شرمساری با خود عهد می‌بندم که از امروز

کاری را انجام دهم که مولا و آقایم صاحب الزمان عجل الله فرجه شاد شود.

یکبار هم که شده کارهایم را برای خوشحالی قلب او انجام دهم.

مولای من خودت کمک کن و دستم را بگیر تا در این پیچ و خم دنیا گم نشوم.

مولا شنیدم لاله ها را دوست داری

آیینه های آشنا را دوست داری

با یاد قرآنی که بر نی خوانده می شد

صوت مناجات و دعا را دوست داری

مولا شنیدم نی حکایت کرد از تو

می گفت دل های رها را دوست داری

مولا شنیدم در مقام آسمان ها

تنها مقام کربلا را دوست داری

از اهل بیتت،از دلت پیداست بسیار

آتش گرفتن در خدا را دوست داری

مولا اگر چه این لیاقت را نداریم

اما بگو آیا تو ما را دوست داری؟

اگر عزیزی را گم كرده باشید، چه می‌كنید؟

آسوده و بی‌خیال می‌نشینید تا كم كم فراموشش كنید؟

یا برای یافتن او همه تلاش خود را به كار می‌برید.

از این و آن سراغش را می‌گیرید.

شب و روزتان را به جستجوی او می‌گذرانید...

تا آن كه او را بیابید یا نشانی از او پیدا كنید؟

كدامیك؟

 اگر كسی را دوست داشته باشید و بدانید كه او نیز به شما بسیار علاقه‌مند است، آنقدر كه از بیماری شما بیمار می‌شود و از خوشحالی شما خوشحال، چه می‌كنید؟

تنها به زبان این دوستی را ابراز می‌كنید؟

یا در عمل، محبت خود را به او نشان می‌دهید؟

پیوسته در پی جلب رضایت او هستید، به مناسبت‌های مختلف برای او هدیه می‌برید، لباسی را می‌پوشید كه او دوست دارد، از عطری استفاده می‌كنید كه او می‌پسندد و ...

كدامیك؟

اگر بدانید، كه برای حل مشكلاتتان می‌توانید به كسی مراجعه كنید كه آماده كمك به شما می‌باشد و برای ارتباط با او گفتن یك سلام كافی است، چه می‌كنید؟

آیا از كنار این موضوع بی‌تفاوت گذر می‌كنید؟ یا تمام تلاش خود را برای استفاده از این فرصت به كار می‌برید؟

كدامیك؟

اكنون ما كه می‌گوییم

در انتظار امام زمانمان نشسته‌ایم،

او را به جان دوست داریم،

گره مشكلاتمان به دست او باز می‌شود،

چگونه‌ایم و چه می‌كنیم؟

هر صبح

با سلام بر او روزمان را شروع كرده و آمدنش را از خدا می‌خواهیم؟

برای سلامتیش صدقه می‌دهیم؟

و مهم‌تر آن كه

آنگونه كه او پسندد زندگی كرده و عمرمان را سپری می‌كنیم؟

.........

خوب است در این آزمون

این سه پرسش ساده را از خود بپرسیم و به خودمان نمره دهیم.

از صفر تا بیست!

امام منتظران(عج): " ما در رعایت حال شما كوتاهی نمی‌كنیم و یاد شما را از خاطره نبرده‌‌ایم ... "

بیائید ما نیز یاد او را از خاطر نبریم و برای آمدنش دعا كنیم ...

شانه هایم سخت سنگینی می كند و احساس می كنم پشتم زیر خروارها بار در حال خم شدن است ای غایب از نظرمی دانی چرا؟

نمی دانم چرا عطش سرخ نگاهم را نادیده گرفتی . گلایه ندارم بلكه مصمم تر در كوچه های انتظار به جستجوی حضور ابدیت می گردم. دیگر خسته شده ام از اینكه نگاه سنگین پونه ها را یدك بكشم. آخر دیرزمانی است كه پونه ها عطر دلاویز خود را به جویبار نمی بخشند و می گویند هیچ حضوری صاف نیست. كوه ها راز استواری را با ابرهایی كه می گذرند پچ پچ می كنند. دیگر همه از همه جا بریده اند. كودكان طرح درد را ترسیم می كنند و انسانها در به در دنبال كیمیا، همان صداقت دیرینه می گردند. آخر مگر نمی دانی به یغما برده اند تمام هستی نیلوفر را  و به یادگار سیلی محكم بر صورت او نواختند. مگر كبودی صورت نیلوفرها برایت آشنا نیست؟!

افسوس كه دیگر در میان سینه ها قلبی است كه با صدای تپش ننگینش برای پیشرفت آهن می تپد. خدا را شاهد می گیرم كه دروغ نمی گویم! فریاد مظلومیت نسلهای انسانی در اوراق كهن تاریخ حماسه می آفریند، آن هم در سرزمین زیتون ها! مگر تو شاهد نیستی كه چگونه لاشخوران وحشی به نسل كشی پرداخته اند آن هم در سرزمینی كه قبله اول محمد رسول الله بود! چرا فریاد رسای دادخواهی عدالت جویان را اجابت نمی كنی ای ناجی تمام خوبیها. چه حكمتی در غیابت هست كه ما از فهم آن عاجز هستیم. بیا بیا كه دیگر ضریح چشمهایم جایی برای دخیل انتظار ندارد. تب تند انتظار چشم به راهانت را می سوزاند بیا تا این تب تند فروكش كند، تا دلهای خزان زده با آمدنت به بهاری دیگر پیوند خورد.

  اللهم عجل لولیک الفرج . التماس دعا...

 براي صبر بايد اميد داشت
        اميد ، اميد ، اميد
         مي گويند وقتي قرار است منتظر كسي باشي ، بايد هميشه منتظر باشي
          يعني انتظار ساعت و زمان و وقت نمي شناسد

اذا قام القائم حكم بالعدل و ارتفع فى ایّامه الجور و امنت به السبل و اخرجت الارض بركات‌ها و ردّ كل حق الى اهله و لم یبق اهل دین حتّى یظهر الاسلام و یعترفوا بالایمان.(1)

ترجمه:

زمانى كه حضرت حجة (عج) ظهور كند به عدالت حكم مى‌كند و كسى نمى‌تواند به دیگرى جور و ستم روا دارد و راه‌ها به وسیله او امن مى‌گردد، زمین بركاتش را براى استفاده مردم خارج مى‌كند و امور را به دست اهلش مى‌سپارد و هیچ دینى غیر از اسلام باقى نمى‌ماند و همه به اسلام گرایش پیدا مى‌كنند.

در این حدیث هفت برنامه براى حضرت بیان شده است:

• 1 و 2- حكومت عادلانه و رفع ظلم و جور:

« اذا قام القائم حكم بالعدل و ارتفع فى ایّامه الجور » نقطه مقابل عدل، ظلم است نه جور، و قسط نقطه مقابل جور است. فرق بین عدل و قسط این است كه عدالت یعنى حقّ دیگرى گرفته نشود و قسط این است كه بین افراد تبعیض نشود، پس ظلم به نفع خویشتن گرفتن و جور حقّ كسى را به دیگرى دادن است. به عنوان مثال، یك وقت خانه كسی را براى خودم مى‌گیرم، كه این ظلم است و یك وقت خانه او را مى‌گیرم و به دیگرى مى‌دهم كه این جوراست. نقطه مقابل این است كه خانه كسی را نمى‌گیرم براى خودم كه این عدل است و اگر به كسى هم ندهم این قسط است، پس قسط عدم تبعیض و عدل عدم ظلم است.

3- امنیت راه ها:

«و امنت به السبل» راه‌ها به وسیله او امن مى‌شود.

• 4- شكوفایى طبیعت:

« و اخرجت الارض بركات‌ها » زمین بركاتش را خارج مى‌كند چه بركات كشاورزى و چه معادن و چه نیروهاى دیگرى كه براى ما مخفى است.

• 5- سپردن امور به اهل خبره:

« و رُدّ كلّ حقّ الى اهله » كارها را به اهلش مى‌سپارند به خلاف زمان ما كه بسیارى از كارها به دست نااهلان است .

• 6- حاكمیّت دین اسلام:

« و لم یبق اهل دین حتّى یظهر الاسلام » هیچ دینى باقى نمى‌ماند و همه ادیان دین واحد مى‌شوند و آن همانا اسلام است.

• 7- گرایش قلبى به اسلام:

« و یعترفوا بالایمان » كه دو معنى دارد ممكن است یا اشاره به این باشد كه همه تابع مكتب اهل بیت مى‌شوند و یا اشاره به این باشد كه علاوه بر این كه در ظاهر ایمان دارند در باطن هم مؤمن هستند.

مهم‌ترین كارهایى كه آن حضرت انجام مى‌دهد و از روایات استفاده مى‌شود در چهار محور خلاصه مى‌شود:

1- اصلاح عقاید:

« ما على ظهر الارض بیت حجر و مدر الاّ ادخله الله كلمة الاسلام »(2)

در تمام روى زمین خانه هاى سنگى براى ثروتمندان و خانه‌هاى گِلى فقرا و چادرها باقى نمى‌ماند جز این كه كلمه «لا اله الاّ الله» در آنها خواهد بود و شرك برچیده خواهد شد.

2- تكامل عقول:

جهش علمى و عقلانى پیدا مى‌شود مرحوم علاّمه مجلسى چنین مى‌فرمایند:

كه مردم تحت تربیت او قرار مى‌گیرند و اندیشه‌ها و خردهاى آنها كامل مى‌شود. (3)

3- عدل و داد: در روایات متعدّد آمده است كه « یملأ الارض عدلا و قسطاً كما ملئت ظلماً و جوراً». (4)

4- اصلاح اخلاق:

از بین بردن مفاسد اخلاقى و زنده كردن ارزش‌هاى اسلامى كه این را از روایات علایم آخرالزمان استفاده مى‌كنیم، روایاتى كه مى‌گوید قبل از قیام قائم انحرافات اخلاقى مثل زنا، سرقت، رشوه خوارى، كم فروشى، شراب خوارى، خون بى‌گناهان را ریختن زیاد مى‌شود و معنایش این است كه مهدى (عج) قیام مى‌كند تا اینها را از بین ببرد یعنى نظام ارزشى به طور كلّى مختل شده و حضرت مهدى (عج) نظام ارزشى را درست مى‌كند.

حضرت مهدى (عج) داراى لشكر و سپاه و اعوان و انصار است همچنان كه در «زیارت آل یس» آمده است:

واجعلنى من شیعته و اتباعه و انصاره و یا در بعضى از روایات آمده است كه: والمجاهدین بین یدیه، كسانى كه مى‌خواهند از یاران آن حضرت باشند باید در این چهار محور كار كنند و كسى كه هیچ یك از این امور را ندارد و دعا كند كه از یاران او باشد، این دعا دور از اجابت است.

پی‌نوشتها:

1. بحارالانوار، ج 52، ص 338.

2.   تفسیر قرطبى، ج 12، ص 300.

3.  بحارالانوار، ج 52، ص 328.

4. بحارالانوار، ج 14، ص 33.

مولا جان!

دیگر بس است،  این درد طاقت سوز هجران.

جانا! تا به کی در پشت پنجره انتظار، رؤیای آمدنت را به نظاره بنشینیم؟

ای در کنج زندان غیبت همچنان محبوس!

 و ای گناه ما، میله های زندان تو!

هزار و اندیست که چشم به راهان قدومت، بر لب فغان دارند و بر جگر خراش.

هزار و اندیست که دلهای منتظران، در تمنای وصالت، در جان آه می پرورند ودر سینه داغ.

عمری است که در کوچه سار انتظار سرگردان وحیرانیم.

تو را  چه می شود، اگرشب سرد و فسرده فراقمان را به صبح دل انگیز وصالت آذین بندی؟

چگونه است، که این همه طلب و تمنا گره از کارفرو بسته ما نمی گشاید؟ بگو چه چاره کنیم؟

آیا نه وقت آن رسیده که نقاب از چهره برگیری و بازار حسن فروشان جهان را به یکباره رونق ببری؟!

آری!

... اینک همسفر با قافله منتظران، دست انابت به امید اجابت به درگاه حق "جل و علا"  برمی داریم و خدای را به تضرع و زاری می خوانیم که:

آدینه که از راه می رسد، با این شوق از خواب بر می خیزم که آن وعده الهی به وقوع پیوسته باشد.

و هر بار، هرلحظه از آدینه بی تو بودن که به غروب نزدیک و نزدیک تر می شود، دلتنگ می شوم

پس با خود می گویم به سختی

با بغضی که راه گلویم را بسته است

شاید ...

آری ...

شاید، شاید این جمعه بیاید ...

پس باز هم چشمانم را به انتظار آمدنت تر می کنم به درگاه پروردگاری که وعده داده است ظهورت را ...

مولای من

ای مظهر خوبی ها

ای پناه خستگی ها

می بینی دوباره شهر را به امید رنگ گرفتن کوچه ها از حضورت، آذین بسته اند

دوباره شهر را بوی گل و شیرینی، فرا گرفته

اما ...

می دانم دلم که تنگ می شود، خدا به میهمانی قلبم می آید ...

ای مسافر خسته من میدانم به انتظار نشسته ای

انتظاری که گواه غمی وصف نشدنی را می شود به راحتی در زلالی اشک های نهفته در چشمانت بخوانی

و من مثل همیشه می دانم

قلبت به درد آمده است از دلتنگی

می دانی باز هم فراموش کرده ام، دلتنگی هدیه پروردگار است به انسان

می دانی باز هم فراموش کرده ام، دلتنگی یادآور عشقی پاک است

چراکه در همان زمان که قلبم پر می شود از ترک های دلتنگی، خدا در دلم خانه می کند

و تمامی قلبم را برای خودش بر می دارد.

به همین خاطر است که می دانم دلم که تنگ می شود، خدا به میهمانی قلبم می آید ...

آری می دانی که فراموش کرده ام باید دستم را روی قلبم بگذارم و آرام بگویم: اشک های زلال چشمانم، بغض دردناک گلویم، آرام، آرام تر، خدا میهمان من است

آری ...

شاید، شاید این جمعه بیاید ...

برآر دست دعا تا، دعا کنیم بیاید

بیا به یوسف زهرا، دعا کنیم بیاید 

دعا اگر نکنم من، دعا اگر نکنی تو

کشد غمش به درازا، دعا کنیم بیاید 

خودش نموده سفارش، دعا کنید برایم

فدای غربت مولا، دعا کنیم بیاید

اگر به راز و نیازی به هر قنوت نمازی 

بخوان دعای فرج را، دعا کنیم بیاید 

بیا و حاجت خود را فدای حاجت او کن 

به هر نیاز و تمنّا، دعا کنیم بیاید 

به آن امید که آید عنایتی بنماید 

به چشم ما بنهد پا، دعا کنیم بیاید 

بیا به سینه صحرا ز هجر یار بنالیم 

بریز اشک چو دریا، دعا کنیم بیاید 

برای روز ظهورش برای درک حضورش 

شویم جمله مهیّا، دعا کنیم بیاید 

بیا و خانه دل را ز غیر یار تهی کن 

بپوش جامه تقوا، دعا کنیم بیاید

بیا چو ابر بهاران کنیم ناله و زاری

روان شویم به هر جا، دعا کنیم بیاید

بریزد اشک شب و روز آن غریب زمانه

دلش شکسته ز غم‌ها، دعا کنیم بیاید

به رنج‌های پیمبر(ص)، به اشک غربت حیدر(ع)

به سوز سینه زهرا(س)، دعا کنیم بیاید

به آن سری که بریدند در مقابل خواهر

به موی زینب کبرا(س)، دعا کنیم بیاید

شب قدر است و قدر آن بدانیم

نماز و جوشن و قرآن بخوانیم

به درگاه خدا غفران و توبه

به شرطی که سر پیمان بمانیم

برای پاکی نفس و سعادت

همیشه بهر خود شیطان برانیم

شب تقدیر و ثبت سرنوشت است

دعا بر مومن و انسان بخوانیم

برای صیقل روح و روان ها

به دل دریائی ازایمان رسانیم

برای اولین مظلوم عالم

بسی خون دل از چشمان چکانیم

هزاران لعنت و نفرین بسیار

به قاتلهای مولامان رسانیم

در این شبها تو مهدی(عج) را صدا کن

چو یوسف غایب است حیران چنانیم

دعای اول و آخر ظهور است

که بیش از این در این هجران نمانیم

مسافر؛ را بگو ایمان قوی دار

که تا وصلی به این دامان امانیم

از «جنوب» که نخلستانهایش مثل دلم داغند یا از «شمال» که شالیهایش مثل شال تو سبز.

از «شرق» که صبح را در خاکهای تشنه‌اش انتظار می‌کشد و یا از «غرب» که هنوز غروب را در سرسختی کوه‌هایش باور نکرده است.

بگذار از سمت خودم سفر کنم. هرچند فرقی نمی‌کند. همه‌ی دشتها مثل «تنگستان» برایت دلتنگی می‌کنند.

«بندر عباس» گفته فامیلش را عوض کنند. همه‌ی آرزویش این است که بندر تو باشد.

«زاهدان» از وقتی قصه‌ی زیبایی‌ات را از عارفان شنید، لب مرزهای عاشقی نشسته و نی‌ می‌زند.

«اهواز» دنبال پسری دیگر از «مهزیار» می‌گردد که حاجی عرفاتت شود و شاعر مشعرت.

بی تو «خرمشهر» ... چه خرمی؟ «آبادان» ... چه آبادی؟ ... چه خرمی، ... کدام آبادی؟

فرهادهای «کرمانشاه» این روزها بر سینه‌ی «بیستون»، شیرینی عشق خسرویی را تیشه می‌زنند که در راه است.

چقدر هوای نسیمِ تو را کرده‌اند، بادگیرهای «یزد».

و منتظر است «کرمان» که بیایی و دلش را فرش کند زیر قدمهایت.

«شیراز» هنوز «داد از غم تنهایی...» می‌کشد و در حسرت خالت «سمرقند و بخارا» روی دستش مانده.

آنقدر اشک ریخته‌اند نرگس‌زارهای «کازرون» که «دریاچه پریشان» دلش شور می‌زند و نی‌ها از گوشه‌ی دلتنگیش سر می‌روند.

عمری است بی تو، از خجالتِ اسمش، این «زاینده رود» سر به مرداب می‌گذارد.

چقدر میانشان دوید و فرجی نشد؛ برای «اصفهان» شاید «چهل ستون» کم بود.

اهل «کاشان» هم که روزگارشان بد نبود، بی تو نه روزگار خوشی دارند و نه سر سوزن ذوقی.

بگو این لاله‌های واژگون کی سرشان را بالا بگیرند و بی هیچ شرمی عشق را در دامن «دنا» فریاد کنند؟

به خاطر نگاه تو «جمکران» آنقدر به خودش رسیده، که «قم» از ترس چشم زخم، حق دارد یک «دریاچه نمک» با خودش بردارد.

«تهران» هوای تازه‌ات را انگار از یاد برده است. اینجا دیگر آسمان اول هم به زور پیداست، از سرِ ظهر عابرانِ ولی عصر تنها منتظر شبند که پایان بدهد به یک روز خسته‌ی دیگر.

«تبریز» در تب دیدنت می‌سوزد و سرما را این روزها با استخوانهایش نه،... با قلبش حس می‌کند.

«رشت» پر است از «میرزا کوچک» که در سکوت جنگل می‌گریند و «نهضتِ» اشکشان سرایت می‌کند به چشمه‌های «ساری».

«مشهد» شاهد است که چند بار آمدی و نماندی. وقتی به حرم می‌رسی، آسمانِ صحنها را دو خورشید روشن‌ می‌کند. کبوترها می‌نشنیند به تماشا، تا بالهایشان نسوزد. وقتی می‌روی بال کبوترها نسوخته، اما دل پروانه‌ها چرا.

با اینکه رفته‌ای چقدر هستی! درست میان این دانه‌ها که می‌بارند و کنار این سنگها که روی سنگ بند می‌شوند و روی تبسمهایی که گاهی رنگی به لبها‌ می‌دهند. جای خالیت پر  از عطش است و دوریت پر از دوستی.

اما اگر خواستی برگردی، پیراهن اضافی بردار. این درو و بر،  هنوز «برادران غیور»‌ت پرسه می‌زنند.

درد فراق یوسف زهرا شدید شد

یعقوب روزگار دو چشمش سپید شد

امید انتظار دل ناامیدها

امید هم ز آمدنت ناامید شد

از عشق ناله خیزد و از هجر درد و غم

غم ناله می‎کند که فراقت مدید شد

بزم وصال مطلبد جان ز عاشقان

خوشبخت آن که در ره جانان شهید شد

در پیشگاه یوسف زیبای فاطمه

صدها هزار یوسف مصری عبید شد

از کثرت گناه و خطاهای بی شمار

راه وصال من به سرایت بعید شد

تا شد غلام حلقه به گوش تو "هاشمی"

دنیا و آخرت به حقیقت سعید شد

جغدی روی کنگره های قدیمی دنیا نشسته بود. زندگی را تماشا میکرد. رفتن و ردپای آن را و آدمهایی را می دید که به سنگ و ستون، به در و دیوار دل می بندند.

جغد اما می دانست که سنگ ها ترک می خورند، ستون ها فرو می ریزند، درها می شکنند و دیوارها خراب می شوند. او بارها و بارها تاج های شکسته، غرورهای تکه پاره شده را لابلای خاکروبه های کاخ دنیا دیده بود. او همیشه آوازهایی درباره دنیا و ناپایداری اش می خواند و فکر می کرد شاید پرده های ضخیم دل آدم ها، با این آواز کمی بلرزد.

روزی کبوتری از آن حوالی رد می شد، آواز جغد را که شنید، گفت: بهتر است سکوت کنی و آواز نخوانی. آدم ها آوازت را دوست ندارند. غمگین شان می کنی. دوستت ندارند. می گویند بدیمنی و بدشگون و جز خبر بد، چیزی نداری.

قلب جغد پیر شکست و دیگر آواز نخواند.

سکوت او آسمان را افسرده کرد. آن وقت خدا به جغد گفت: آوازخوان کنگره های خاکی من! پس چرا دیگر آواز نمی خوانی؟ دل آسمانم گرفته است.

جغد گفت: خدایا! آدمهایت مرا و آوازهایم را دوست ندارند.

خدا گفت: آوازهای تو بوی دل کندن می دهد و آدمها عاشق دل بستن اند. دل بستن به هر چیز کوچک و هر چیز بزرگ. تو مرغ تماشا و اندیشه ای! و آن که می بیند و می اندیشد، به هیچ چیز دل نمی بندد. دل نبستن سخت ترین و قشنگ ترین کار دنیاست. اما تو بخوان و همیشه بخوان که آواز تو حقیقت است و طعم حقیقت تلخ.

جغد به خاطر خدا باز هم بر کنگره های دنیا می خواند و آنکس که می فهمد، می داند آواز او پیغام خداست.

وقتی که 1 ساله بودی،

اون بهت غذا می داد و تو رو می شست! به اصطلاح تر و خشک می کرد.
تو هم با گریه کردن در تمام شب از اون تشکر می کردی!
وقتی که 2 ساله بودی،

اون بهت یاد داد تا چه جوری راه بری.
تو هم این طوری ازش تشکر می کردی که، وقتی صدات می زد فرار می کردی!
وقتی که 3 ساله بودی،

اون با عشق تمام ، غذایت را آماده می کرد.
تو هم با ریختن ظرف غذا کف اتاق ازش تشکر می کردی!
وقتی که 4 ساله بودی،

اون برات مداد رنگی خرید.
تو هم با رنگ کردن میز اتاق نهار خوری، ازش تشکر کردی!
وقتی که 5 ساله بودی،

اون لباس شیک به تنت کرد تا به تعطیلات بری.
تو هم با انداختن(به عمد) خودت تو گل، ازش تشکر کردی!
وقتی که 6 ساله بودی،

اون تو رو تا مدرسه ات همراهی می کرد.
تو هم با فریاد "من نمی خوام برم!"، ازش تشکر می کردی!
وقتی که 7 ساله بودی،

اون برات وسائل بازی بیس بال خرید.
تو هم با پرت کردن توپ بیس بال به پنجره همسایه کناری، ازش تشکر کردی!
وقتی که 8 ساله بودی،

اون برات بستنی خرید.
تو هم با چکوندن بستنی به تمام لباست، ازش تشکر کردی!
وقتی که 9 ساله بودی،

اون هزینه کلاس پیانوی تو رو پرداخت.
تو هم بدون زحمت دادن به خودت برای یادگیری پیانو، ازش تشکر کردی!
وقتی که 10 ساله بودی،

اون تمام روز رو رانندگی کرد تا تو رو از تمرین فوتبال به کلاس ژیمناستیک و از اونجا به جشن تولد دوستانت، ببره.
تو هم با بیرون پریدن از ماشین، بدون اینکه پشت سرت رو هم نگاه کنی، ازش تشکر کردی !
وقتی که 11 ساله بودی،

اون تو و دوستت رو برای دیدن فیلم به سینما برد.
تو هم ازش خواستی که در یه ردیف دیگه بشینه و اینجوری ازش تشکر کردی!
وقتی که 12 ساله بودی،

اون تو رو از تماشای بعضی برنامه های تلویزیون بر حذر داشت.
تو هم صبر کردی تا از خونه بیرون بره و با تماشای تلویزیون ازش تشکر کردی!
وقتی که 13 ساله بودی،

اون بهت پیشنهاد داد که موهاتو اصلاح کنی.
تو هم با گفتن این جمله: "تو اصلاً سلیقه نداری"، ازش تشکر کردی!
وقتی که 14 ساله بودی،

اون هزینه اردو یک ماهه تابستانی تو رو پرداخت کرد.
تو هم با فراموش کردن نوشتن یک نامه ساده، ازش تشکر کردی !
وقتی که 15 ساله بودی،

اون از سرِ کار برمی گشت و می خواست که تو رو در آغوش بگیره.
تو هم با قفل کردن درب اتاقت، ازش تشکر کردی!
وقتی که 16 ساله بودی،

اون بهت یاد داد که چطوری ماشینش رو برونی.
تو هم هر وقت که می تونستی ماشین رو بر می داشتی و می رفتی و اینجوری ازش تشکر می کردی!
وقتی که 17 ساله بودی،

وقتی که اون منتظر یه تماس مهم بود.
تمام شب رو با تلفن صحبت کردی و اینطوری ازش تشکر کردی!
وقتی که 18 ساله بودی،

اون در جشن فارغ التحصیلی دبیرستانت، از خوشحالی گریه می کرد.
تو هم تا تموم شدن جشن، پیش مادرت نیومدی و اینجوری ازش تشکر کردی!
وقتی که 19 ساله بودی،

اون شهریه دانشگاهت رو پرداخت، همچنین، تو رو تا دانشگاه رسوند و وسائلت رو هم حمل کرد.
تو هم با گفتن یک "خداحافظ" خشک و خالی، بیرون خوابگاه (به خاطر اینکه نمی خواستی خودتو دست و پا چلفتی نشون بدی)، ازش تشکر کردی!
وقتی که 20 ساله بودی،

اون ازت پرسید که، آیا شخص خاصی(به عنوان همسر) مد نظرت هست؟
تو هم با گفتن: به تو ربطی نداره، ازش تشکر کردی!
وقتی که 21 ساله بودی،

اون بهت پیشنهاداتی برای آینده ات داد.
تو هم با گفتن "من نمی خوام مثل تو باشم"، ازش تشکر کردی!
وقتی که 22 ساله بودی،

اون برای اولین آپارتمانت، بهت اثاثیه داد.
تو هم با گفتن این جمله، پیش دوستات که: "اون اثاثیه زشت هستن" ، ازش تشکر کردی!
وقتی که 24 ساله بودی،

اون دارایی های تو رو دید و در مورد اینکه، در آینده می خوای با اون ها چی کار کنی، ازت سئوال کرد.
تو هم با دریدگی و صدایی(که ناشی از خشم بود)فریاد زدی:مــادررر،لطفاً!
وقتی که 25 ساله بودی،

اون کمکت کرد تا هزینه های عروسی رو پرداخت کنی و در حالی که گریه می کرد بهت گفت که: دلم خیلی برات تنگ می شه.
تو هم یه جای دور رو برای زندگیت انتخاب کردی و اینجوری ازش تشکر کردی!
وقتی که 30 ساله بودی،

اون از طریق شخص دیگه ای فهمید که تو بچه دار شدی و به تو زنگ زد.
تو هم با گفتن : "همه چیز دیگه تغییر کرده" ،ازش تشکر کردی!
وقتی که 40 ساله بودی،

اون بهت زنگ زد تا روز تولد یکی از اقوام رو یادآوری کنه.
تو هم با گفتن "من الان خیلی گرفتارم" ازش تشکرکردی!
وقتی که 50 ساله بودی،

اون مریض شد و به مراقبت و کمک تو احتیاج داشت.
تو هم با سخنرانی کردن در مورد اینکه والدین پیر ،سربار فرزندانشون می شن، ازش تشکر کردی!!

و سپس یک روز، اون به آرامی از دنیا میره و تمام کارهایی که تو(در حق مادرت) انجام ندادی، مثل تندر بر قلبت فرود میاد.
اگه مادرت هنوز زنده هست، فراموش نکن که بیشتر از همیشه بهش محبت کنی...
و اگه زنده نیست، محبت های بی دریغش رو فراموش نکن و به راحتی از اونها نگذر...
همیشه به یاد داشته باش که به مادرت محبت کنی و اونو دوست داشته باشی، چون، در طول عمرت فقط یه مادر داری !!!!!

1. دوستت دارم ، نه به خاطر شخصیت تو ، بلکه بخاطر شخصیتی که من در تو سراغ دارم .

2. هیچکس لیاقت اشکهای تو را ندارد و کسی که چنین ارزشی دارد باعث اشک ریختن تو نمی شود .

3. اگر کسی تو را آنطور که میخواهی دوست ندارد، به این معنی نیست که تو را با تمام وجودش دوست ندارد .

4. دوست واقعی کسی است که دست های تو را بگیرد ولی قلب تو را لمس کند .

5. بدترین شکل دلتنگی برای کسی آن است که در کنار او باشی و بدانی که هرگز به او نخواهی رسید .

6. هرگز لبخند را ترک نکن، حتی وقتی ناراحتی چون هر کس امکان دارد عاشق لبخند تو شود .

7. تو ممکن است در تمام دنیا فقط یک نفر باشی، ولی برای بعضی افراد تمام دنیا هستی .

8. هرگز وقتت را  با کسی که حاضر نیست وقتش را با تو بگذراند، نگذران.

9. شاید خدا خواسته است که ابتدا بسیاری افراد نامناسب را بشناسی و سپس شخص مناسب را ، به این ترتیب وقتی او را یافتی بهتر می‌توانی شکرگزار باشی.

10. به چیزی که گذشت غم نخور ، به آنچه پس از آن آمد لبخند بزن .

11. همیشه افرادی هستند که تو را می‌آزارند، با این حال همواره به دیگران اعتماد کن و فقط مواظب باش که به کسی که تو را آزرده، دوباره اعتماد نکنی .

12. خود را به فرد بهتری تبدیل کن و مطمئن باش که خود را می‌شناسی قبل از آنکه شخص دیگری را بشناسی و انتظار داشته باشی او تو را بشناسد .

13. زیاده از حد خود را تحت فشار نگذار ، بهترین چیزها در زمانی اتفاق می‌افتد که انتظارش را نداری

در خواب با خدا گفتگویی داشتم.

خدا گفت:پس می خواهی با من گفتگو کنی

گفتم اگر وقت داشته باشید

خدا لبخند زد

چه چیز بیش از همه شما را در مورد انسان متعجب می کند؟

خدا پاسخ داد...

اینکه آنها از بودن در دوران کودکی ملول میشوند

عجله دارند زودتر بزرگ شوند و بعد حسرت دوران کودکی را می خورند.

اینکه سلامتی شان را صرف بدست آوردن پول می کنند،

و بعد پولشان را خرج حفظ سلامتی می کنند.

اینکه با نگرانی نسبت به آینده ،

زمان حال فراموششان می شود.

آنچنان که دیگر نه در حال زندگی می کنند و نه در آینده.

اینکه آنچنان زندگی می کنند که گویی هرگز نخواهند مرد،

و چنان می میرند که گویی هرگز زنده نبوده اند.

خداوند دستهای مرا در دست گرفت و مدتی هر دو ساکت ماندیم،

بعد پرسیدم

به عنوان خالق انسانها می خواهید آنها چه درسهایی از زندگی یاد بگیرند؟

خدا با لبخند پاسخ داد...

یاد بگیرند که نمی توان دیگران را مجبور به دوست داشتن خود کرد،

اما می توان محبوب دیگران بود.

یاد بگیرند که خوب نیست خود را با دیگران مقایسه کنند.

یاد بگیرند که ثروتمند کسی نیست که دارایی بیشتری دارد،

بلکه کسی است که نیاز کمتری دارد.

یاد بگیرند که ظرف چند ثانیه می توانیم زخمی عمیق در دل کسانی که دوستشان داریم، ایجاد کنیم.

و سالها وقت لازم خواهد بود تا ان زخم التیام یابد.

با بخشیدن ، بخشش یاد بگیرند.

حلول ماه مبارك رمضان بر تمامي مسلمانان جهان مبارك باد

بشاگرد ، منطقه ای  کم نعمت ، غریب و دور افتاده که داستان تاریخ مبارزه مردمانش با خست طبیعت و چپاول بیگانگان ، بخشی از حماسه مردم ایران زمین در مبارزه برای بقا را تشکیل می دهد . حماسه ای که نسل ما و نسلهای بعد می بایستی به بازشناسی آن بپردازند تا آموخته ها همچون چراغی درخشان و مطمئن راههای آزمون شده ادامه بقا در این سرزمین را بنمایاند.

الف- خصوصیات جغرافیایی – اقلیمی

بخش بشاگرد متشکل از 4دهستان بود که دهستان گوهران در شمال و دهستان گافر و پارامونت در شرق ودهستان جکدان در غرب و دهستان سردشت در مرکز آن قرار دارد .

ودر آغاز دولت آقای احمدی نژاد به شهرستان تبدیل شد.

بشاگرد با مساحت 10 هزار کیلومتر مربع محدود است از شمال به کرمان ، ازمغرب به  سیریک و بیابان ومیناب  ، از مشرق به سیستان و بلوچستان  و از جنوب به جاسک و حوزه شرق آن و  دریای عمان .

بشاگرد در مجموع بالای ۲۰۰روستا و آبادی بیشتر از ۴۰۰۰۰ نفر جمعیت تشکیل شده است که علاوه بر تقسیمات کشور ی، به نوعی تقسیمات خاص که ناشی از وضعیت قومی و قبیله ای و موقعیت جغرافیایی روستاهامیباشد پایبند هستند و بر این اساس بشاگرد را میتوان به زنگیک،پیزگ،گافرو پارامونت و درآبسر(دراوسر)تقسیم بندی کرد.

بشاگرد ، سرزمینی دارای ارتفاعات و پستی و بلندیهای بسیار است که از جمله مهم ترین ارتفاعات آن میتوان رشته کوه سربندزاچ ورشته کوه آهویری اهون ،کوه مهراب در شمال غرب و گورکوه گافر وبند مارز را نام برد.

بشاگرد به علت استقرا در اراضی بلند و مرتفع تنها محلی است که هوای آن به نسبت خنک و معتدل است و چشمه های متعدد حوالی آن حاکی از وجود آب فراوان است.  

نقاط مختلف بشاگرد به سبب مجاورت با دریا ، نزدیکی به دشت ، و نیز کوهستانی بودن دارای گونه های متفاوت آب و هوایی است . در کرانه های دریای عمان گرما شدت زیاد دارد و وجود رطوبت بر ناسازگاری هوا می افزاید . در جلگه ها هوا خشک و گرم است . در ارتفاعات ، از  کوه مهراب و آهویری ، هوا معتدل است . در این منطقه علیرغم سرمای شدید  به علت خشک بودن هوا در فصل زمستان تا کنون برف نباریده است .

با وجود بخشهایی خشک و بی آب و علف در بشاگرد ؛ اما با وجود این در دوره هایی که وضع مساعد باشد و طبیعت یاری کند ، در همین سرزمین نیز انواع مرکبات و میوه های گرمسیری ، مانند : موز ، انبه ، زیتون ، خرما ، پنبه ، ذرت ، برنج و گندم به عمل می آید و در برخی مناطق ، به گفته مردم : در سالهایی که آسمان بر سر مهر باشد و باران بزند ، یک تخم صد تخم محصول به دست می آید . طبیعت بکر بشاگرد موقعیت مناسبی برای پرورش دام فراهم می آورد و به همین سبب دامداری در این مناطق رونق دارد اما دامداری در آن به شکل سنتی انجام میشود و صرفه اقتصادی ندارد و تنها نیاز خانواده ها را برآورده میکند.

 دراین منطقه همچنین گیاهان صحرایی مختلف و متنوعی می رویند که سالها استفاده طبی و خوراکی دارند.

کشاورزی و دامداری در بشاگرد به علت سنتی بودن تا کنون صرفه اقتصادی نداشته است اما با برنامه ریزی هایی میتوان آن را به فعالیتی با توجیه اقتصادی تبدیل کرد . خصوصا آنکه برخی از محصولات کشاورزی بشاگرد همچون سیر و لیمو شیرین و برخی از مرکبات بنا به اظهارات اهل فن بسیار خارق العاده میباشند.

نکته قابل ذکر بارانهای بشاگرد میباشد که به صورت شدید و سیل آیا میباشند و با توجه به شیب زیاد زمین در اکثر مناطق بلافاصله بعد از بارش باران آب به صورت سطحی جاری شده و با وارد نمودن خسارات به اراضی و جاده ها ،همه ساله قربانی گرفته وبه سرعت به دریای عمان میریزد که احداث سد در مسیر رودخانه های این بخش میتواند تا حدود زیادی از وارد آمدن خسارت جلوگیری نموده و موجبات استفاده بهینه از این نعمت خدادی را فراهم خواهد آورد.

نکته قابل تامل دیگر احداث سد جگین بر یروصدتنگه شتری واقع درروستای زاچ بشاگردکه از اصلی ترین رودخانه این شهرستان میباشد که اکثر رورخانه ها روستاها به آن سرازیر میشوند ولی تا کنون هیچ خیری از این سرمایه گذاری عظیم برای مردم این منطقه حاصل نشده است. زیرا این سد در انتهای رودخانه جگین که تقریبا انتهای  محدوده بشاگرد میباشد احداث شده است و اکثر اراضی حاصلخیز منطقه در مناطقی بالاتر از آن واقع شده اند و حتی آب بشاگرد پاسخگوی کمبود آب شرب بعضی از روستاهای آن نمیباشد .

ب- تاریخ

 نگارش تاریخ سرزمینی وسیع ، با طایفه ها و تیره های گوناگون و پراکنده ، کار آسانی نیست ، تاریخ چنین سرزمینها معمولا به آمیخته ای از مهر و کین تبدیل می شود ، مهر و کینه ای  که روایتهای تاریخی را از داوریهای مغرضانه و کینه توزانه و یا افسانه پردازی و حماسه سرایی انباشته می سازد و واقعیات و رخدادها را در هاله ای از ابهام فرو می برد . به همین سبب تاریخ بشاگرد ، در قیاس با تاریخ دیگر اقوام این مرز و بوم ، دارای غرابت و غموض بیشتری است. در نتیجه پژوهشگرانی که با شناخت ناقص ، بدون در نظر گرفتن کهنسالی سرزمین ، طبیعت غریب ( گاه بخشنده و گاه خسیس ) ، سختکوشی ، صبر ، و سازگاری مردمی با فرهنگ گسترده و غنی ، ... به اظهار نظر درباره بشاگرد پرداخته اند و اغلب عقب ماندگی و خشکی منطقه و خست طبیعت افق دیدشان را محدود کرده است ، با پیچیدگی افزونتری رو به رو شده اند. اینان اکثرا بر قامت بشاگردتنپوشی از اتهامات رنگ وارنگ بافته و آن را به غارتگری های گاه و بیگاه این مردم آراسته اند . چنین روایات ناشیانه و خام ، جملگی دراصل از عدم درک کامل و شناخت دقیق این گروه افراد نشأت می گیرد ، آنان که نه بدرستی از مشکلات تاریخی و طبیعی منطقه آگاه بوده اند ، نه به صورتی عمیق به مسایل جامعه شناختی و فرهنگ شناختی مردم بشاگرد وقوف داشته اند. در مورد ویژگیهای اخلاقی مردم بشاگرد ، میتوان گفت بشاگردیان کاملا صحیح العمل و درست کارند و اگر یک شیء قیمتی یا سند و نوشته ای به آنها بسپارید ، ابدا خیانت نمی کنند و در نگهداری آن از جان خود دریغ نخواهند کرد.

صفحه قبل 1 2 3 4 صفحه بعد